Penapis air boleh dibahagikan kepada 10 kategori berikut mengikut kaedah rawatan kualiti air:
1. Kaedah melembutkan
Ia merujuk kepada penyingkiran atau pengurangan kekerasan (terutamanya ion kalsium dan magnesium) dalam air pada tahap tertentu. Dalam proses pelembutan air, ia hanya melembutkan kualiti air, tetapi tidak dapat meningkatkan kualiti air.
2. Penyulingan
Ia bermaksud air mendidih dan mengumpul wap untuk menyejukkan dan memekatkannya menjadi cecair. Air suling adalah air minuman yang sangat selamat, tetapi terdapat beberapa masalah yang perlu diterokai dengan lebih lanjut. Oleh kerana air suling tidak mengandungi mineral, ini menjadi alasan untuk pihak lawan berhujah bahawa kehidupan manusia terdedah kepada penuaan. Di samping itu, kaedah penyulingan mempunyai kos yang tinggi dan penggunaan tenaga, dan tidak boleh mengeluarkan bahan yang tidak menentu dari air.
3. Kaedah mendidih
Ia merujuk kepada minum air paip selepas mendidih, yang merupakan kaedah kuno dan digunakan secara meluas di China. Mendidih boleh membunuh bakteria, tetapi beberapa bahan kimia dan logam berat tidak boleh dikeluarkan, walaupun kandungannya sangat rendah, jadi minum masih tidak selamat.
4. Kemagnetan
Ia merujuk kepada rawatan air dengan kesan medan magnet, yang dipanggil rawatan magnetisasi air. Proses kemagnetan ialah air melalui magnet dalam arah yang berserenjang dengan garis magnet, iaitu proses kemagnetan selesai. Rawatan air bermagnet di China masih dalam peringkat awal amalan dan penyelidikan. Tidak ada keperluan untuk penulen air bermagnet di negara asing, kerana air bermagnet tidak tergolong dalam skop pembersihan air, tetapi tergolong dalam masalah perubatan.
5. Mineralisasi
Ia merujuk kepada menambahkan unsur mineral (seperti kalsium, zink, strontium, dll.) kepada air berdasarkan penulenan. Penulen air komersial secara amnya mencapai tujuan pemineralan dengan menambahkan Maifanshi pada penulen air, tetapi Kementerian Kesihatan telah menjelaskan dengan jelas bahawa "produk akuatik tidak seharusnya menghebahkan sebarang fungsi penjagaan kesihatan".
6. Pensterilan ozon dan ultraungu
Aspek ini hanya boleh mensterilkan, mengeluarkan logam berat dan bahan kimia dari air, dan bakteria mati kekal di dalam air dan menjadi pirogen.
7. Penjerapan Karbon Teraktif
Ia boleh dibahagikan kepada tiga bentuk.
7.1. Karbon teraktif berbutir biasanya digunakan. Ia dibuat melalui pengaktifan kimia atau fizikal bahan yang mengandungi karbon seperti kayu, arang batu dan kulit buah (teras). Ia mempunyai banyak mikropori dan kawasan permukaan tertentu, jadi ia mempunyai kapasiti penjerapan yang kuat dan boleh menyerap bahan pencemar organik dalam air dengan berkesan. Di samping itu, semasa proses pengaktifan, beberapa kumpulan berfungsi yang mengandungi oksigen terbentuk pada bahagian bukan kristal permukaan karbon diaktifkan, yang menjadikan karbon diaktifkan mempunyai sifat penjerapan kimia, pengoksidaan pemangkin dan pengurangan, dan boleh mengeluarkan beberapa bahan dengan berkesan. ion logam daripada air.
7.2. Karbon teraktif yang menyusup perak menggabungkan karbon teraktif dengan perak, yang bukan sahaja menyerap bahan pencemar organik dalam air, tetapi juga mempunyai kesan bakteria, dan tidak menumbuhkan bakteria dalam karbon teraktif. Ia menyelesaikan masalah kandungan nitrit yang tinggi dalam efluen penulen air kadangkala. Apabila air melalui karbon teraktif, ion perak akan dibebaskan secara perlahan, memainkan peranan dalam pembasmian kuman dan pensterilan. Karbon teraktif digunakan dalam penulen air kecil kerana ia mempunyai kesan yang baik untuk menghilangkan warna, bromin, klorin, besi, arsenik, merkuri, sianida, fenol dan sebagainya.
7.3. Gentian Karbon Teraktif (ACF) ialah jenis bahan penjerapan baharu, yang telah membangunkan struktur berliang mikro, kawasan permukaan khusus yang besar dan banyak kumpulan berfungsi. Negara asing telah membuat pencapaian yang luar biasa dalam pemulihan pelarut dan penulenan gas dengan menggunakan karbon diaktifkan gentian, dan banyak kerja penyelidikan telah dilakukan dalam aplikasi rawatan air.
